آسمان غریبه که جار می زند
گفتگوی متمدن دستهای تلخ را به رخِ کندو های ترک خورده می کشد
آب وآفتاب و آینه را دار زده است
مردی که بوی سیب های پوسیده می دهد.
و کسی خسته از شعر متورمِ شما
به ته کشیدنِ اتاقی می اندیشد که سی سال تنهاییش را نفس کشیده است
تا روحش بکر بماند
در تملک زنی که خیابان را دوست ندارد
آب و آفتاب و آینه را دار زده است
مردی که از کنسرت چشم های هرزه می اید
:: موضوعات مرتبط:
اثار اعضای انجمن ,
ریحانه رنجبر ,
,
:: بازدید از این مطلب : 284
|
امتیاز مطلب : 47
|
تعداد امتیازدهندگان : 13
|
مجموع امتیاز : 13
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
